[PUISI] Seroja Senja

Duhai angin seroja, yang mendamba sang tualang,
Desir lembutmu menyusup lelangit tenang,
Kusemai benih kata di luhurnya ladang,
Meraba rindu yang terbungkus jaring bayang.

Dalam pusara kala, arunika terajut bisu,
Deru sungai memagut bayu biru,
Asmara terpantul dalam genang telaga,
Menyeruimu, wahai jiwa yang tiada raga.